ภูมิภาคเหล่านี้ปรากฏเป็นอิสระจากการเชื่อมโยง

ภูมิภาคเหล่านี้ปรากฏเป็นอิสระจากการเชื่อมโยง Human Leukocyte Antigen (HLA) ที่รู้จักกันดี ซึ่งศึกษาในเชิงลึกที่นี่เช่นกัน ข้อสังเกตที่สำคัญคือเกือบร้อยละ 50 ของภูมิภาคเหล่านี้มีตัวแปรทางพันธุกรรมหลายอย่างที่จูงใจให้ใครบางคนเป็นโรคลูปัส Langefeld กล่าวการค้นพบที่สำคัญอีกประการหนึ่งคือเมื่อจำนวนของตัวแปรความเสี่ยงทางพันธุกรรม (อัลลีล) เพิ่มขึ้น ความเสี่ยงต่อโรคลูปัสจะเพิ่มขึ้นมากกว่าที่คาดไว้หากตัวแปรเหล่านี้ทำงานอย่างอิสระ ข้อสังเกตเหล่านี้ทำให้ผู้เขียนเสนอ "สมมติฐานความนิยมสะสมสำหรับโรคแพ้ภูมิตัวเอง"ในการวิจัยในอนาคต ทีมงานหวังว่าจะเข้าใจได้ดียิ่งขึ้นว่าตัวแปรทางพันธุกรรมเหล่านี้มีอิทธิพลต่อความเสี่ยงของ โรคลูปัส อย่างไร ระบุเป้าหมายของยาที่เป็นไปได้ และพิจารณาว่าปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม เช่น การติดเชื้อ สามารถกระตุ้นการพัฒนาของโรคในคนที่มีความไวต่อพันธุกรรมหรือไม่ . พวกเขาเน้นย้ำว่าสิ่งสำคัญคือต้องเพิ่มจำนวนประชากรที่ด้อยการศึกษา เช่น แอฟริกัน-อเมริกันและฮิสแปนิก เพื่อให้เข้าใจถึงสาเหตุทางพันธุกรรมของความไม่เสมอภาคทางสุขภาพในโรคลูปัสและความเสี่ยงเฉพาะในกลุ่มชาติพันธุ์ทั้งหมด